#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا

#حامد_خواجه
#یادداشت_48
#جلسه_224

#ایده

در یادداشت امروز قصد دارم بحث ابتدای جلسه که مربوط به ذهن فعال بود را به صحبت‌‌های انتهایی جلسه پیوند بزنم؛ صحبت‌هایی که در مورد حلقه و تعهد جدید بود.

اینکه گفته شد تحلیل‌های جامعه، براساس حافظه نزدیک است؛ شاید در خود حلقه کلامی هم به همین صورت باشد. وقتی می‌بینیم که ذهن فعال و آن حافظه نزدیک،‌ هنوز از اردو خاوه فاصله نگرفته است، بهتر از هنگامی که تنها یک هفته گذشته است یا قبل از اجرای اردو، نسبت به تعهدات ملتزم است، شاید نشان از آن دارد که این حافظه نزدیک در تصمیم‌گیری‌های جمع حلقه موثر است.

شاید لازم باشد که ذهن فعال حلقه کلامی متولی داشته باشد تا تعهدات بهتر انجام شود و امور به خوبی پیش‌برود.
و شاید ریشه مشکلاتی که مانع اجرای کامل نرم‌افزار حلقه اندیشه کلامی می‌شود، در همین حافظه نزدیک و ذهن فعال باشد!

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#محمد_حسن_زاده
#یادداشت_66
#جلسه_224
🔰روش انتقال پیام و گفتمان سازی
🔰🔰تواضع و فروتنی

❇️به وفور دیدم افرادی که طلبه نیستند در مباحثه با طلبه ها و مباحثی که با طرح میکنند، ویا حتی در مباحثه بین طلاب انقلابی و غیر انقلابی، این مسئله مطرح میشود که فرد انقلابی تر محکوم میشود به تندروی، تعصب. فراوان دیده ام که بازخورد مباحث این جمله بوده که «شما فکر میکنید فقط خودتان میفهمید.!»
❇️برای رفع این نقیصه چه باید کرد؟ چه کار باید بکنیم که افراد حرف ما را پذیرا باشند و کلام انقلاب به جانشان بنشیند؟ این یکی از نکاتی است که در گفتمان سازی و بسط یک اندیشه بسیار اهمیت دارد. یقینا کار بر روی محتوای کلام به تنهایی کارساز نیست. یکی از مواردی که در این زمینه بسیار مهم است روحیه تواضع و فروتنی در مقابل روحیه تکبر و استکبار است.

❇️شهید مطهری(ره) می فرماید:
« مسأله ديگر كه قرآن مجيد در سبك و روش تبليغي پيغمبران نقل مي‏كند، تواضع و فروتني است (نقطه مقابل استكبار). كسي كه مي‏خواهد پيامي را، آنهم پيام خدا را به مردم برساند، بايد در مقابل مردم در نهايت درجه فروتن باشد، يعني پرمدّعايي نكند، اظهار انانيت و منيت نكند، مردم را تحقير نكند، بايد در نهايت خضوع و فروتني باشد.
[قرآن كريم از زبان نوح عليه السلام خطاب به گروهي از قومش مي‏فرمايد:] «اوَعَجِبْتُمْ انْ جَاءَ كمْ ذِكرٌ مِنْ رَبِّكمْ عَلي‏ رَجُلٍ مِنْكمْ»(اعراف۶۳) آيا تعجب مي‏كنيد كه پيام پروردگار شما، ذكر پروردگار شما، مايه تنبيهي كه از طرف پروردگار شماست، بر مردي از خود شما بر شما آمده است؟ عبارت‏ «مِنْ رَبِّكمْ» نشاندهنده اين است كه نمي‏خواهد خدا را به خودش اختصاص بدهد و در چنان مقامي بگويد خداي من، شما كه قابل نيستيد تا بگويم خداي شما. بعد مي‏گويد: «عَلي‏ رَجُلٍ مِنْكمْ» بر مردي از خود شما، من هم يكي از شما هستم.
شما ببينيد چقدر تواضع در اين آيه كريمه نهفته است كه خطاب به پيغمبر اكرم مي‏فرمايد: «قُلْ انَّما انَا بَشَرٌ مِثْلُكمْ» بگو به مردم من هم بشري مثل شما هستم، «يوحي‏ الَي» بر يكي از امثال خود شما وحي نازل مي‏شود، «انَّما الهُكمْ الهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يرْجوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يشْرِك بِعِبادَةِ رَبِّهِ احَداً»(فکهف ۱۱۰)
متناسب با همين مطلب، مسأله ديگري در تبليغ مطرح است و آن مسأله رفق و لينت و نرمش يعني پرهيز از خشونت است. كسي كه مي‏خواهد پيامي را، آنهم پيام خدا را به مردم برساند تا در آنها ايمان و علاقه ايجاد بشود، بايد لين القول باشد، نرمش سخن داشته باشد. سخن هم درست مثل اشياء مادي، نرم و سخت دارد. گاهي يك سخن را كه انسان از ديگري تحويل مي‏گيرد، گويي راحت الحلقوم گرفته، يعني اينقدر نرم و ملايم است كه دل انسان مي‏خواهد به هر ترتيبي كه شده آن را قبول كند. گاهي برعكس، يك سخن طوري است كه گويي اطرافش ميخ كوبيده‏اند، مثل يك سوهان است، آنقدر خار دارد، آنقدر گوشه و كنايه و تحقير دارد و آنقدر خشونت دارد كه طرف نمي‏خواهد بپذيرد.» حماسه حسینی-ج۱-ص۳۳۳

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_36
#جلسه_224

پیرو جمله ای که استاد در آخر صحبت هایشان فرمودند: « موتور روشن، ماشین گرم، دنده جا نمی رود!! »

چند سال پیش جناب استاد در اثناء یکی از درس هایشان سوالی را مطرح کردند که خیل توجه مرا جلب کرد، بعد ها روی آن بیشتر فکر کردم، آن زاویه ی بررسی را جدید میدیدم برای همین از همان زاویه سعی کردم مساله را عمق ببخشم و نکات بیشتری استخراج کنم.
ایشان پرسیده بودند : چه چیزِ تاریخ است که مبرر عبرت انگیزی آن است؟ بعد خودشان توضیحی دادند که دقیق یادم نیست، چیزی در این معانی که « یکسان بودن انسانیت و انسان ها ».

از اصل این مساله که بگذریم آن ایده ی شاید جدیدی که بعدها از دل همین مساله برای من حاصل شد پردازش این سوال بود که : زمان و زمانه ی مهم را چگونه می توان تشخیص داد؟ خودم را مثلا در سال 61 هجری تصور میکردم جای یک انسانی که در هندوستان در خانه اش نشسته است و هیچ خبر ندارد که هزاران کیلومتر آن طرف تر چه خبر است. مثلا شب دهم محرم است، گله را به چرا برده، شامش را خورده است آماده ی استراحت است، شاید در فکر مساله ای است که امروز بین او و همسایه اش اتفاق افتاده، یا در فکر یکی از امور فردایش، یا خوشحال است یا ناراحت است یا هر حالت دیگری، بالاخره زمان برای او بدون هیچ وصف خارق العاده ی خاصی در حال سپری شدن است، آسمانش همان آسمان دیشب است، از دیدگاه او فردا صبح هم با دیروز صبح هیچ تفاوت چشمگیری ندارد و هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد، لذا دغدغه ی خاص خارق العاده ای هم ندارد و جز همان کار روزمره ی همیشگی اش چیز جدیدی در میان نیست.
صبح هم که بیدار می شود تصوراتش از زندگی، و حالش در نسبت با گذر زمان هیچ فرقی با دیروز ندارد. روزی است مثل همه ی روزها، دیوار ها همان شکلی اند، انسان ها همان دیروزی هایند، برنامه ها و وقایع متوقع همان منوال دیروز را دارند و … کلا هیچ چیزی حکایت از اینکه امروز روز خاصی است نمی کند..
نه در، نه دیوار، نه انسان ها، نه گذر زمان، نه هیچ چیز دیگری حکایت خاصی از ویژه بودن زمان نمی کنند .

سال ها بعد این خبر به گوش مردم آن جا خواهد رسید که در آن لحظه ای که زمین و زمان، در و دیوار، گذر زمان در آن با هیچ روز دیگری تفاوت نداشت، یکی از مهمترین وقایع کل تاریخ بشریت در حال رقم خوردن بود، اتفاقی که کم و زیاد شدن حتی یک نفر در آن تاثیر گذار و پر اهمیت بوده است.

اما چرا این مرد متوجه این مساله نبوده است؟ اگر متوجه میبود آیا حس و حالش از گذر زمان، انگیزه ها و اقداماتش و … با آن حال غفلتش مساوی می بود؟ هرگز! پس چه چیزی یک زمان ویژه را از یک زمان غیر ویژه متمایز می کند؟ از کجا میشود یک بزنگاه را شناخت و اقدام متناسب با بزنگاه رانه یک لحظه زودتر نه یک لحظه دیر تر انجام داد؟ آیا ما بزنگاه ها را تشخیص می دهیم؟ به راستی ما برای تشخیص دادن بزنگاه ها جز آن که گویی منتظریم در و دیوار به ما اطلاع بدهند چه می کنیم؟ آیا گذر زمان برای ما امروزش با دیروزش فرق می کند؟ میدانیم که بزنگاه مهمی را رد نداده ایم؟ و و و … به نظر میرسد زمان و زمانه ی مهم را، بزنگاه را، با تحلیل می توان شناخت! با شناخت! قرار نیست چیزی از دل تک تک ثانیه ها خودش را به ما نشان بدهد و بگوید من زمان مهمی هستم! بلکه باید در ورای زمان، از نسبت میان حوادث و اتفاقات ولو به ظاهر عادی شده، تحلیلی داشت، شناختی داشت، تا بتوان بزنگاه را تشخیص داد و کار متناسب با آن را انجام داد.

حضرت آقا در اهمیت زمان شناسی قیام توابین را مثال می زنند، که توابین همان کارهایی را کردند که روز عاشورا نکردند، قیام کردند، خطر کردند، جان دادند، و … اما چون دیر این کار را کردند قیامشان آن اثری که باید میداشت را نداشت، و به جایی نرسید! اما اگر در روز عاشورا همین کار ها را میکردند تاریخی را ورق زده بودند.

حال ماییم و دنیای پر و پیچ و خم امروز! جنگ احزاب و ضرورت هشیاری ما! تحلیل ما چیست؟ چه باید کرد؟

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_69
#جلسه_224

دانش، اندیشه، کلام انقلابی، فقه حکومتی و راهی که پیش روی ماست

بخش اول

هر چند اندیشه با طبع گرمی که دارد پیش برنده و پیشتاز عرصه معرفت است به عبارت دیگر اندیشه معمولا یک امر پیشینی است و دانش یک امر پسینی است. به طور مثال اندیشه مدیریتی وجود داشت پیش از آنکه دانش مدیریت وجود داشته باشد.
اما از سوی دیگر بایستی مد نظر داشت که دانش سمت و سوق برای اندیشه و تفکر ایجاد می کند. دانش برای اندیشه چارچوب پویش می سازد.
دانش امریست که نحوه وجود آن دفعی نیست بلکه دانش ولیده تاریخ حیات و زیست بشری است. انسان غربی در مسیر زیست و حیات خود به مسائلی برخورده و در تفکر بدین مسائل اندیشه هایی تولید شده و این اندیشه ها در بستر تاریخی تبدیل به تراث دانشی غرب شده است. به عبارت دیگر تراث دانشی غرب برساخته از پارامترهای معرفتی و غیر معرفتی ای است که همه در حیات غربی رشد کرده اند و جوهره آن را در حیات و زیست تمدن غربی میتوان یافت. به عبارت دیگر دانش غربی چیزی جز انعکاس حیات غربی در صورت دانشی نیست.
حال سوال این است که در عصر و زمانه کنونی که حیات و زیست ما در مساس و بعضا در هم تنیدگی با حیات غربی است چه استراتژی پژوهشی بایستی اتخاذ شود؟ آیا بایستی مجموعه ای از استراتژی های پژوهشی اتخاذ شود؟ آیا در این میان استراتژی پژوهشی مادر وجود دارد یا خیر؟ بعد از این امر سوال میکنیم که الگوی خلق دانش تمدنگرای ما چیست؟ آیا میتوان به الگو اساسا برای خلق دانش فکر کرد؟ یا اساسا از بن این قضیه منتفیست؟!
همچنین سوال دیگر آنست که از آنجایی که دانش غربی پاسخ به سوالات حیات انسان غربی است و مسلما سوالات حیات انسان مؤمن و چالشهای حیات و زیست مؤمنانه کاملا متفاوت با آن سوالات می باشد ما چه نسبتی بایستی با دانشهای غربی خاصتا علوم انسانی غربی بگیریم؟!
چندین استراتژی پژوهشی از ابتدای انقلاب تاکنون با تنوعاتی که بوده تجربه شده است:
استراتژی پالایش یا تهذیب که مرسوم ترین استراتژی پژوهشی از ابتدای انقلاب تاکنون بوده است که معتقد به پالایش و تهذیب علوم انسانی غربی بوده است.
موسسه امام این استراتژی را با تاکید بر فلسفه و تراث حکمی پیش برده اند و موسسات فقهی اصولی با تاکید بر دانش فقه و اصول.
استراتژی دیگر استراتژی تاسیس بوده است که فرهنگستان کانون اصلی و محور اصلی این استراتژی بوده است.
استراتژی دیگر بازسازی تراث اسلامی و واسازی(شالوده شکنی و هضم آن در تراث اسلامی) علوم غربی خاصتا علوم انسانی غربی بوده است.
و نهایتا استراتژی دیگر پژوهش حین عمل و اقدام پژوهی بوده است که این هم در بعضی از مجموعه ها دنبال شده است. به عبارت دیگر سخن این استراتژی آنست که:
🔹ما نظم دیگری جز نظم تجدد در نظر داریم و به چگونگی قوام و به راه تحقق آن می اندیشیم و برای رسیدن به آن اندیشه ورزی میکنیم و در خلال این پویش و نهضت نظم نوینی را رقم می زنیم چرا که علم و حیات انسانی(جامعه) با هم قوام می یابند.

🔹به عبارت دیگر جامعه کنونی ما جامعه توسعه نیافته است. این جامعه همه نیازهای جامعه مدرن را دارد، بی آنکه از توانایی های آن برخوردار باشد. اگر می توانستیم خود را از این وابستگی نجات دهیم و راه رسیدن به جامعه ای را بیابیم که در آن روح دینی یعنی اعتقاد به توحید و عالم غیب و معاد حاکم باشد و مردمانش از سودای مصرف آخرین تکنولوژی های ساخته جهان توسعه یافته آزاد باشند و با همدلی و هماهنگی برای معاش توأم با اخلاق بکوشند، شاید افقی پیش رویمان گشوده می شد. توجه داشته باشیم که علم یک طرح مهندسی ساختنی نیست، یافتنی است.(صحبتهای داوری اردکانی با اندکی تصرف)

نکته و سوال ما آنست که
اگر بپذیریم که حیات تاریخی آن در انعکاس با آن تراث حوزه تمدنی ما، معنا می شود و در امتداد آن امتداد واقعی حیات تاریخی مؤمنانه آن شکل میگیرد نسبت ما با دیگر تراث دانشی چیست؟ بعضی معتقدند پرداختن به دیگر تراث دانشی انقطاع تاریخی برای ما رقم می زند و به جای سازنده بودن حیات دینی کاهنده حیات دینی در جامعه امروز ما خواهد بود و بیش از پیش ما را به سمت توسعه مدرن هل خواهد داد…
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_خط_مشی_اجتماعی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_71
#جلسه_224

قصه پر غصه و الله یدعو الی دار السلام…

خود انقلاب دعوتی بود به دارالسلام…

حقیقت انقلاب قرار بود که در تفسیر قرآن این انسان مکتوب بر ما گشوده شود اما صد عجب و هزار اسف و هزاران هزار آه که ملت ایران توفیق چندانی نه در استماع درس تفسیر حضرت روح الله داشتند و نه درس تفسیر شاگرد خلفش!!!

چه شد که این نعمت از ما دریغ گشت؟

چه شد که نتوانستیم ذهن جامعه را به درست هدایت و رشد ایشان بسپاریم؟ مشکل از کجا بود؟

قرار بود به دست توانمند ایشان ذهن و دل ملت ایران به هدایت قرآن گره بخورد اما گویا مسیر صعب العبور تر از آنست که فکرش را میکردیم…

از سال 1323 تاکنون خمینی و شاگردانش با بنان و بیانشان در حال ورز دادن ذهن جامعه ایران بلکه مستضعفان منطقه و جهان هستند. بایستی شتاب بخشید فرصت ها را غنیمت شمرد و گام ها را پر طمطراق تر برداشت تا بلکه فجر انقلاب به در زمان عمر ما به طلوع حقیقت عظمای ولایت منجر گردد.
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#حمزه_وطن_فدا
#یادداشت_91
#جلسه_224

❇️در طلب فرصت #استکبار پژوهی در مکتب امام

🔆مقدمه
🔅مدتهاست ، مدتی بسیار ، که امام #خمینی را به سان یک شریعت و راه ، یک هویت و معنا ، یک آینده و افق شناخته ام .

🔅از دوره دانجشویی ، از وقتی که با جزوه “به آفتابی صحیفه برگردیم” استاد #محمدصادق_کوشکی آشنا شدم ، از وقتی که استاد #وحید_جلیلی ما را به دنیای #صحیفه وارد کرد ، از وقتی که استاد #سعید_قاسمی کلمات امام را چون پتکی بر دیوارهای کلیشه ذهن مذهبی و سیاسی ما میکوفت.

🔅از دوره ای که استاد #طاهرزاده ، استاد #رحیم_پور و دیگر عزیزانی مکرر در مکرر ما را به امام و سلوک در طریق مکتب او فرامیخواندند .

🔅تا دوره ای که با همین دغدغه امام و مکتب امام به حوزه آمدیم و در به در به دنبال استاد و رفیق امامی میگشتیم .
تا در این دوران اخیر که در دوره های دانشجویی توفیق گفتگو با دانشجویان پیرامون راه و مرام امام داشته ایم.

🔅در تمام این سالها، امام و مکتب امام برایم مساله بوده است
گفتیم و شنیده ایم و زندگی کرده ایم ذیل این پرچم
اما
فقدان یک محیط ، فقدان یک رفیق ، فقدان یک استاد ، فقدان یک فرصت ، فقدان یک هویت باعث شده است که نتوانم آنچنان که دوست دارم و هوس دارم و شوق دارم و نیاز دارم و وظیفه است مفاد و محتوای این مکتب را بکاوم ، بفهمم ، تامل کنم ، تدبر کنم ، مباحثه کنم ، بنگارم و به عقل و قلب خویش وارد سازم.

🔅حس میکنم در یک لایه کاملا سطحی از برداشت مکتب امام ،خودم و امثال خودم فریز شده ایم . یک لایه ای که با کلماتی از صحیفه امام مانوس شده و صفا کرده است بدون آنکه از ریشه ها و عمق و معنای کلمات امام سراغ گرفته باشد.
🔅البته از بی کسی صحنه و در شلوغی شهر ، در فضاهای دانشجویی و امثال آن چه بسا مثل مایی عنوان استاد و معلم مکتب امام هم پیدا کند ، چه بسا کلاس های شلوغ و حتی جذابی هم داشته باشد و مخاطبین هم راضی و سر شار شوند.
🔅اما آنچه روشن است این است که مفاد و محتوای مکتب امام برای ما و مثل ما هنوز آن طور که باید آفتابی نشده است .
هنوز آن چنان که باید رخ ننموده است .
و سرشار از سوالاتیم و پر از ابهامات
#استکبار – #استضعاف – #ولایت – #مردم و #جمهوری – #فقر – #غنا – #عدالت – #آزادی – #استقلال – #پیشرفت – #جهاد – #وحدت – #خدمت – …

🔅هر چند که صحنه سرد و کم طراوت فضای اندیشه ای در میدان های دانشجویی و طلبگی و روشن فکری امروز، کمتر انسان را به تعمیق و تدبر و امتداد مفاهیم مکتب امام سوق میدهد
چون کماکان با همین تراز ساده و سطحی میشود در این میادین پادشاهی کرد. یا به عبارت بهتر وقتی سطح اولیه از مکتب امام هنوز به صحنه معرفی نشده است طبیعتا شوقی بر نمی انگیزد که انسان به وادی تعمیق پای بگذارد و مدام در این کوشش است که همین سطح اولیه را با جمع بیشتری از مخاطبین در میان بگذارد.

🔅اما
حالا گویی در این میان ، در فرصت مغتنم حلقه کلامی ، در پناه این اندیشمند بزرگ و استاد عزیز جناب فلاح ، دارد بستری و فرصتی این چنین فراهم میشود.
فرصتی برای تعمق در این مفاد
#استکبار – #استضعاف – #عدالت ، #فقر #غنا و ….

ان شاء الله

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_استکبار_با_شعار_توحید
#ایمان_نیک_گفتار
#یادداشت_25
#جلسه_223
#انتقاد
#تقریر

⚠️ انحصارگرایی در مواجهه با توحید

🔹هنوز هم در جلسه ی حلقه ی اندیشه ی کلامی بوی #انحصارگرایی می آید، حرفش را می زنیم که توحید صرفا ذهنی نیست و همه جا حرف دارد، اما در تحلیل ها دوباره افراط و تفریط می کنیم، دوباره می شنویم که توحید آمده است تا با مستکبرین جامعه درگیر بشود و به ابعاد دیگرش بی مهری می کنیم.

🔹بیایید همه اش را #با_هم_ببینیم، این یک #واقعیت است:

💢 توحید:

🔰 هم دلالت های #شناختی دارد
🔰هم دلالت های #انگیزشی
🔰 و هم دلالت های #کنشی

🔺هم #هستی را به ما بهتر می شناساند و هم #معرفت را، هم #انسان را به ما می فهماند و هم #جامعه را
🔺هم در ما #عشق و #محبت ایجاد میکند، هم #ترس و #اضطراب
🔺 هم #خودسازی ما را #سامان می دهد و هم #جامعه_سازی ما را، هم #سلوک ما را و هم #فرهنگ ما را

🔹 این همان #حقیقت_وحدانی_اسلام است که حضرت امام رحمه الله به آن اشاره دارد:

📌«آنکه می‌خواستم تذکر بدهم، و اگر فردا هم مهلت پیدا بکنم و بشود که صحبت بکنم تفصیلش را بیشتر می‌دهم، این است که یک #فاجعه‌ای برای اسلام از اول تا حالا بوده، و آن فاجعه اینکه اسلام را نشناخته‌اند. کسانی که بحث از اسلام کردند، چه در سابق و چه در لاحِق، اینها اسلام را با #همۀ_ابعادش_نشناختند. هر کسی یک بُعدی از ابعاد اسلام را در آن نظر کرده است و همۀ مطالبی که در اسلام بوده است و در قرآن کریم بوده است، به همان معنایی که خودش ادراک کرده، برگردانده.
🔺سابق ـ در قرنهای سابق ـ یک دسته #متکلمین بوده‌اند که اینها روی فهم تکلم خودشان، روی فهم ادراک خودشان، اسلام را آنطور توجیه می‌کردند که خودشان فهمیده بودند.
🔺یک دسته #فلاسفه بودند که روی فلسفه‌ای که آنها می‌دانستند، اسلام را به صورت یک فلسفه ادراک می‌کردند، خیال می‌کردند که #مکتب_فلسفی است.
🔺یک دسته #عرفا و این طایفه بودند که اسلام را به فهم عرفانی توجیه می‌کردند، و اسلام را کاَنه یک #مکتب_عرفانی می‌دانستند تا این زمانهای آخر …. آنها همه‌اش راجع به مسائل مابعدالطبیعه و مسائل عرفانی و فلسفی و اینطور چیزها بحث کرده‌اند،
🔺تا آمده است و رسیده است نوبت به این #قشر_متأخر. اینها عکس آنها عمل کردند؛ یعنی آن ابعادی که اسلام در معنویات داشته است، در فلسفیات داشته است، در عرفانیات داشته است، آنها را بکلی کنار گذاشته‌اند و همین ورق ظاهر را دیده‌اند؛ یعنی اسلام را یک #مکتب_مادی تصور کرده‌اند …. الآن از چند سالی پیش، در این وقتی که مثلاً #علوم_غرب به ما رسیده است و عرض می‌کنم که آن تبلیغات اینها رسیده است، اینها در عین حالی که مسلمانند، در عین حالی که همان طور که آنها بوده‌اند، در عین حالی که خوبند لکن شناختشان از اسلام همان #شناخت_مادیت_اسلام است. آنها دعوت به باطن می‌کردند و از ظاهر و از طبیعت غافل بودند، اینها دعوت به مادیت می‌کنند و از معنویت غافلند، و این هر دو اشتباه است؛ اسلام نه #محصور_در_آن_معنویاتی است که آنها می‌گویند، دارد معنویات؛ اما محصور نیست و نه #محصور_در_این_مادیاتی است که اینها می‌گویند؛ یعنی مادیات را دارد لکن محصور به این نیست.»

🗓 سخنرانی امام در جمع دانشجویان و ایرانیان مقیم پاریس 1357.07.22 (پاریس، نوفل‌لوشاتو)
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا

#حامد_خواجه
#یادداشت_47
#جلسه_223

⭕️کدام قسمت از توحید به مبارزه دعوت می‌کند؟

ادعا این است که خدا به دارالسلام دعوت کرده است؛ «وَاللَّهُ یَدْعُوا اِلى دارِ السَّلامِ». با این وجود توحید در نگاه مولف محترم، ستیزه‌جو است و صف‌بندی‌ها را بهم‌ می‌زند و درگیری می‌سازد. این دعوت به صلح و دارسلام، چگونه با این مبارزه‌ها قابل جمع است؟ مگر می‌شود ادعای واقعی از صلح داشته و خود درگیری را به وجود بیاورد؟
وقتی ما این دوگانگی صلح و مبارزه را احساس کردیم، حال نوبت به این می‌رسد اندیشه توحیدی را با دقت نگاه کنیم که کدام قسمت از آن است که دعوت به مبارزه می‌کند؟ البته این‌جا وقتی از اندیشه توحیدی حرف می‌زنیم، مراد همان توحید ناب است که مولف از آن حرف می‌زند؛ نه آن توحیدی که اتفاقا مولف در قسمت‌هایی آن را ذم می‌کند.

وقتی در خوانش مولف از توحید، به دنبال قطعه‌ي مبارزه طلب بگردیم، شاید آن وقت بتوانیم راحت‌تر مشکل دیگر خوانش‌ها را هم پیدا کنیم؛ بهتر درک کنیم که چرا دیگر خوانش‌ها از توحید این مبارزه را ندارند.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_شعار_توحید_با_استکبار
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_136
#جلسه_223

💠 چرا تقریرهای توحیدی نابی داریم که سیتزه با مستکبران را باعث نمیشود؟

☑️ #معرف_یادداشت: در بحث «چرایی درگیری شعار توحید با استکبار» مؤلف کتاب بحثی را مطرح فرمودند که توحید اصیل و راستین اساساً با مستکبران درگیر می شود و مستکبران هم اساساً با توحید اصیل و راستین به ستیزه بر می خیزند؛ این سؤال توسط جناب #استاد_فلاح مطرح شد که چرا ما برخی از تقریرها از توحید را داریم که ستیزه خیز نیستند؟ در این یادداشت به این سؤال جوابی داده می شود.

🔺 مؤلف بعد از تبیین مواجهه های دوگانه طبقه مستکبر و مستضعف با توحید که یکی به ستیزه بر می خیزد و یکی استقبال می کند، فرمودند:
🏷 «این دو گونه واکنش در واقع، نشانه و خاصیت توحید اصیل و راستین است. یعنى در همۀ زمانها، و در آینده نیز هر گاه توحید در مفهوم اصیل و با شکل درستش مطرح گشته و مطرح گردد، ناگزیر همان جبهه‌بندى و موضع‌گیرى‌هاى متقابل را به همراه داشته و خواهد داشت.»
🔺 اگر به این سخن توجه کنیم معنای روشنش این است، که هر توحیدی ولو ادعای خلوص و ناب بودن هم بکند، اگر با مطرح شدنش، این مواجهه دوگانه (ستیزه مستکبران و استقبال مستضعفان) را نداشته باشد، #توحید_اصیل_و_راستین نیست.
🔺لذا توحیدی که ولو برخی از #عارفان_مسلمان ارائه می کنند اگر توحیدی نباشد که با مستکبران و طواغیت درگیر شود؛ توحید ناب اسلامی نیست!
🔺 حضرت امام خمینی (ره) در یک بیان زیبایی، این طعنه را به برداشت های عرفانی از دین می زند و این کار این ها که همه چیز را می برند آسمانی می کنند طوری که انگار اسلام برای این زندگی زمینی نیامده است را مورد نکوهش قرار می دهند:
🏷 ما در يك مدتي گرفتار بوديم به يك نفر از مردم و به قشري از اهل علم كه اينها اسلام را از آن طرف نگاه مي‏كردند. عرفا اسلام را قبول داشتند، لكن تمام مسائل را برمي‏گرداندند به آن معاني عرفاني، مسائل روز قائل نبودند. حتي اگر روايتي يا آيه‏اي در جهاد مي‏آمد اينها همان «جهاد نفس» را مي‏گفتند هست.
صحيفه امام، ج‏10، ص: 459
🔺 به نظر می رسد آن چیزی که #معیار_ارزیابی_ادعای_توحید آن هم #توحید_اصیل_و_راستین باید قرار بگیرد، فقط بحث #کارآمدی نبود که در این مقاله توسط مؤلف مطرح شده است؛ بلکه باید یک معیار بالاتر و دقیق تری بیاوریم که البته نفی کارآمدی هم نمی کند؛ آن هم معیار #جامعیت است؛ اسلام اگر بخواهد اسلام راستین و واقعی باشد باید تک بعدی و از دریچه محدود یک دانش خاص نگاه نکند بلکه همه اسلام را ببیند؛ به قول استاد #وحید_جلیلی در یک جزوه زیبایی که عشق دوره دانشجویی ما بود مطالعه آن؛ #دین_همه_دین_است!
.

🔺 حضرت امام نه تنها #عرفا بلکه #فلاسفه و #فقها را هم با همین معیار که شما بخشی از دین را می شناسید و ادعای #اسلام_شناسی نکنید را مورد نکوهش قرار می دهند و می فرمایند:
🏷 اينكه در روايت است كه اسلام غريب است، از اول غريب بوده و الآن هم غريب است، براي اينكه غريب آن است كه نمي‏شناسند او را. در يك جامعه‏اي هست او، اما نمي‏شناسند، نمي‏شناسند اسلام را، هيچ وقت شناخته نشده به آن طوري كه بايد باشد. مگر پيش خودمان، هميشه يك ورق را گرفته‏اند، آن ورق ديگر را حذفش كرده‏اند؛ يا مخالفت با آن كرده‏اند.
يك مدت زيادي گرفتار عرفا ما بوديم، اسلام گرفتار عرفا بود. آنها خدمتشان خوب بود؛ اما گرفتاري براي اين بود كه همه چيز را برمي‏گردانند به آن ور!
يك وقت هم گرفتار شديم به يك دسته ديگري كه همه معنويات را برمي‏گردانند به اين، اصلًا به معنويات كار ندارند؛ كأنّه اسلام آمده براي اينكه [دنيا را بگيرد] اسلام هم طريقه‏اش مثل هيتلر كه او آمد كه دنياگيري كند و كشورگشايي كند
يكي مي‏آيد چهار تا از جنگهاي اسلام را بررسي مي‏كند، بعد مي‏شود اسلام‏شناس!
خوب، تو جنگ‏شناسي، از اسلام بگو من اين ورقش را مي‏شناسم. فقيه حق ندارد بگويد كه من سلام‏شناسم. فقيه بايد بگويد من فقه‏شناسم، من فقه اسلام را مي‏شناسم؛ آني كه از همه بهتر مي‏داند همان است كه فقه اسلام را مي‏داند. فيلسوف حق ندارد بگويد من سلام‏شناسم، اين بگويد من يك قسمي از مثلًا معقولات اسلام را ادراك كردم. آن هم كه حكومت اسلامي را بررسي كرده و اطلاع پيدا كرده كه وضع حكومت چه بوده او حق ندارد بگويد من سلام‏شناسم، بگو من حكومت سلام‏شناسم.
صحيفه امام، ج‏8، ص: 530-531
🔺 بعد از این طرح بحث ها که در دو جای مختلف به آن پرداخته اند، راه کار را این می دانند که باید یک جامعیتی باشد، کسی اسلام شناس است و بلکه اسلامی اسلام واقعی است که #جامعیت در شناخت و جامعیت در تحقق داشته باشد؛

🏷 [عرفا] اسلام را با يك صورت ديگري غير از آن #صورت_واقعي كه جامع است، #جامع همه اطراف است، نظر مي‏كردند.
صحيفه امام، ج‏10، ص: 460

🔷 #نتیجه_گیری: از مباحثی که عرض شد این نتیجه حاصل می شود که مؤلف در این بیان این خاصیت #ستیزه_خیزی را مخصوص به #توحید_اصیل_و_راستین می داند و نه هر توحیدی، و توحید اصیل و راستین هم معیارش این است که #جامعیت داشته باشد.

☑️ #بعدالتحریر
🔹 فیش کامل این بیانات امام در نرم افزار #فیش_نگار ثبت شد.
🔹جزوه #دین_همه_دین_است استاد جلیلی را در پست بعد می فرستم.
البته محتوای این جزوه، کامل از تحلیلی که در این نوشتار بود پشتیبانی نمی کند؛ بیشتر به عنوان استقراض واژه استفاده کردم؛ و البته می خواستم خود جزوه را هم دوستان اگر ندیدند ببینند.
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#درگیری_شعار_توحید_با_استکبار
#مهدی_خداپرست
#یادداشت_20
#جلسه_223

♦️برداشت بدون درگیری از توحید؛ نقص يا اختلال؟

▫️بسم الله الرحمن الرحیم
🔸این سوال مطرح است که کدام یک از این دو پرسش صحیح است؟ آیا این پرسش درست است که بگوییم درگیری و مبارزه از کدام #قطعه و ناحیه از نگاه توحیدی برمیخزد؟ و یا اینکه بگوییم کدام #تقریر و یا #رویکرد از نگاه توحیدی است که مبارزه خیز است و موجب درگیری موحد با غیر آن میشود؟

🔸در پاسخ، بنظر حقیر باید گفت که هر دو سوال میتواند از دو حیث صحیح باشد.
🔸از یک حیث میتوان گفت آن اندیشه توحیدی که بوی مبارزه نمیدهد و دشمن تراشی نمیکند به این دلیل است که در واقع همه آن #منظومه_توحیدی و معارف دینی را در واقع دریافت نکرده و به بعد یا ابعادی از اسلام شناخت پیدا کرده، ایمان آورده و عمل میکند. #دین_همه_دین است و اگر آن را #تمام دریافت نکنی و به عمل نیاوری، آن خاصیت دین و توحید به معنای حقیقی کلمه را نداشته و به همین دلیل است که برخی نگاه های توحیدی از درونش ستیزه برنمی خیزد. به تعبیر حضرت آقا در کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی، این نوع نگاه توحیدی #نقص دارد و «#نومنُ_بِبَعض_و_نَکفُرُ_بِبَعض» میشود. پس در این تقریر بحث رویکرد خاص حاکم بر کل نگاه توحیدی نیست، بلکه معضل در این اندیشه از ناحیه نا تمام بودن و #نقص_در_اخذ_منظومه_معارف_توحیدی است.
🔸از حیث و مقام دیگر، نگاه دوم هم صحیح و قابل دفاع است و بحث این نیست که قطعه و یا قطعه هایی از منظومه معارف اخذ نشده است، بلکه مساله این است که #نارسایی در این تقریر از توحید وجود دارد. کل منظومه دیده شده، اما مقوله خوب فهم نشده و #اختلال_در نظام_ادراک_و_اندیشه وجود دارد. کج فهمی ها، تخفیف در معانی و… موجب این اتفاق میشود. در این جا حتی حالتی وجود دارد که فراتر از نارسایی در برداشت، اساسا #ناروایی وجود دارد و اصلا چیزی که از توحید برداشت شده ربطی به توحید ندارد و بویی از آن نبرده است. بلکه با نگاه #مادی_گرایانه، #سکولار و #سوبژکتویستی به توحید نگریسته شده، فلذا خروجی آن نیز بیش از فراهم کردن یک حس خوب و فرار از فشارهای روانی برای بشر در گل نشسته چیزی نخواهد بود. ناظر به این بحث، این جمله استاد بسیار زیبا بود:
⬅️ «ما در عصر سرقت شعارهای فطری قرار داریم.» ➡️
والسلام علي من اتبع الهدی