#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_260
#جلسه_342

? آباد کردن دنیا (#زندگی_گرایی) هدف مهم انقلاب اسلامی!

انقلاب اسلامی قیامی بود برای اینکه دین علاوه بر اینکه فهم و تبیین و تبلیغ شود آن هم در حد و حدود بخش فردی دین، همه دین اقامه بشود؛ همه دین اقامه بشود یعنی همه بخش های دین فرصت جاری شدن در حیات انسان که بخش عمده و مؤثر آن حیات اجتماعی انسان است را پیدا کند.
لذا رهبران این نهضت جوهره یعنی آن مغزای اصلی کار خود را این می دانند که باید مهندسی و رهبری زندگی دنیا به دست دین بیفتد،
«جوهرۀ اصلیِ مکتب امام بزرگوار، رابطۀ دین و دنیا است، یعنی همان چیزی که از آن به مسئلۀ دین و سیاست و دین و زندگی هم تعبیر می‌کنند. دین آمده است تا در این صحنۀ عظیم و در این عرصۀ متنوع، به مجموعۀ تلاش انسان شکل و جهت بدهد و آن را هدایت کند، لذا دین و دنیا در منطق امام بزرگوار ما، مکمل و آمیخته و درهم‌تنیدۀ با یکدیگر است….این درست همان نقطه‌ای است که از آغاز حرکت امام تا امروز، بیشترین مقاومت و خصومت و عناد را از سوی دنیاداران و مستکبران برانگیخته است» (14/ 03/ 1384) بيانات در مراسم شانزدهمين سالگرد ارتحال امام خمينى (ره)

حرکت دینی که می خواهد همه دین را اقامه کند، به صورت کاملاً طبیعی هدف غایی خویش را چیزی کمتر از بر پایی یک تمدن دیگر در مقابل این تمدن مستکبر و شیطانی غرب نمی داند:
«دهه‌های آینده دهه‌های شما است و شمایید که باید کارآزموده و پُرانگیزه از انقلاب خود حراست کنید و آن را هرچه بیشتر به آرمان بزرگش که ایجاد تمدّن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی (ارواحنا فداه) است، نزدیک کنید.» (بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی)
«یک عنصر دیگری که لازم است برای این حرکت، این است که این حرکت باید یک جهت‌گیری مشخّصی داشته باشد؛ یک جهت‌گیری منطقی و قابل قبول، که در حرکت عمومی ملّت ایران که ما داریم پیشنهاد می‌کنیم و مطرح میکنیم، این جهت‌گیری، جهت‌گیری به سمت جامعه‌ی اسلامی یا تمدّن اسلامی است؛ یعنی میخواهیم برویم به سمت تشکیل یک جامعه‌ی اسلامی؛ و حرکت عمومی، ما را باید به اینجا و در نهایت به یک تمدّن پیشرفته‌ی اسلامی برساند.» (بیانات رهبر انقلاب در دیدار دانشجویان با رهبر معظم انقلاب، 01/03/98)

#تمدن_یعنی وضعیتی که در آن همه نرم افزارهای زیست پر مؤلفه و پیچیده انسانی دینی شده باشد، یعنی هم نظریه آن از دین استنباط شده باشد هم مبتنی بر نظریه یک طرحی برای زیستن در آن عرصه تولید شده باشد؛ و هم در یک رفت و برگشت تجربی با صحنه عینیت اجتماعی فرایند اتقان نظریه و طرح را طی کرده و در اجرا به یک ثباتی رسیده باشد و در یک کلام می توان گفت که در آن عرصه اجتماعی در حال زیست اسلامی هستیم؛ وقتی که این نرم افزارها در یک سطح گسترده اجتماعی به هم دست داده باشند یک #زندگی_تمدنی شکل گرفته است، و وقتی که گستره جغرافیایی بین المللی پیدا کند #تمدن_اسلامی شکل گرفته است.

لذا می توان گفت که مسیری که انقلاب اسلامی به سمت اهداف غایی اسلام یعنی شکل گیری تمدن اسلامی که در آن #حیات_طیبه شکل گرفته است؛ در حال طی کردن است، مسیر #آباد_کردن_دنیا به همان معنای جوهری خود یعنی افتادن مهندسی و رهبری دنیا به دست دین است.

«راهى كه ملت ايران در پيش دارد، راه آباد كردن دنياست. علم، دانايى، اقتصاد، سياست، زندگى فردى، روابط اجتماعى، برنامه‏هاى كلان جامعه را _‌كه اجزای گوناگون دنياست‌_ بايد آباد كرد، پيش برد، رونق داد و آن‌ها را به شكوفايى رساند؛ و همۀ این‌ها در سايۀ دين تحقق پيدا خواهد كرد. امام اين را به ما آموخت؛ و همين عامل دشمنىِ آشتى‏ناپذير و خصومت كورِ ابرقدرت‏ها با نظام جمهورى اسلامى بود و امروز هم هست. امروز هم يكى از آماج‏هاى تهاجم دشمنان ما در سطح تبليغات جهانى، همين يگانگى دين و دنياست؛ مى‏گويند چرا دين را پيشوا و مهندس دنيا مى‏دانيد. آن‌ها احساس خطر مى‏كنند.» (14/ 03/ 1384) بيانات در مراسم شانزدهمين سالگرد ارتحال امام خمينى (ره)

در نتیجه باید چنان #زندگی_گرا باشیم و این آبادانی دنیا را دنبال کنیم که خود عامل یک حرکت و تحول انسانی در گام اول در جهان اسلام و در گام بعد در همه دنیا شود:
«باید زندگی در این کشور مایۀ رشک ملت‌های دیگر شود تا بخواهند از آن درس بگیرند؛ ملت‌ها در وجود شما اسلام و انقلاب اسلامی را تجربه می‌کنند». (14/ 03/ 1374) بيانات در مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمينى (ره) در مرقد مطهر
.

#مشخصات_اسلام
#یادداشت
#احمد_قوی
#یادداشت_82
#جلسه_342

نسبت معارف توحیدی و زندگی گرایی

طبق بیان جناب استاد زندگی گرایی اسلامی در دل آخرت گرایی است و بر همین اساسم مسیر ما می بایست از متدینان تمدنگرای ساده اندیشی که دنیاگرایی را به جای زندگی گرایی برگزیده اند جدا شود. از طرفی آخرت گرایی و معنویت طلبی بدون زندگی گرایی نیز ما را به تمدن نمی رساند و به نوعی می توان گفت وارد اتمسفر مکتب امام نمی شود.
حال یکی از سوالات مهم این است که در مکتب امام ره چگونه زندگی گرایی از عمق معارف توحیدی برخاسته است. این درحالی است که در دیگر فضاهای معنوی توحیدی شاید زندگی گرایی را نتوان به این شکل مشاهده کرد.
البته شاید بتوان سوال را جور دیگری نیز مطرح کرد!
چگونه می شود که برخی مدارس معرفتی توحیدی به زندگی گرایی نمی رسند؟ در حالی که به نظر می رسد لازمه ی اقامه ی توحید در دنیا و معنوی شدن حیات بشر زندگی گرایی ؟ به بیان دیگر زندگی گرایی مکتب جای تعجب ندارد، بلکه زندگی گرا نبودن برخی دیگر از مدارس معرفتی محل تعجب است! شکر الله مساعیهم
☘️

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_60
#جلسه_342
#مشخصات_اسلام
#اسلام_دین_اجتماعی
#رد_یک_تفکر
یکی از مسائلی که در جلسه مطرح شد این نگرش بود که دلیل اجتماعی نامیدن اسلام بحث حکومت بوده و ریشه ی این که اسلام را اجتماعی می‌نامیم برای توجیه ضرورت داشتن حکومت در مرتبه سیاست هست و چون سایر ادیان میل به تشکیل حکومت ندارند در نتیجه دین را یک مسئله فردی میدانند
اولا اشکال اولیه در اینجاست که بحث تشکیل حکومت تقریبا در همه ی ادیان پر رنگ هست چه دین بودایی که به اصطلاح پیامبرش(اعتقاد به خدا ندارند تا پیامبر داشته باشند) خود یک شاهزاده بود تا دین به اصطلاح فردی مسیحی نوین که یکی از مهمترین عقایدش ورود به “پادشاهی خداوند” هست و در کل با یک دید کلی تر هر دینی که معتقد به منجی هست معتقد به تشکیل حکومت هست
در ثانی لزوما ملاک فردی یا اجتماعی بودن یک دین رابطه ی مستقیمی با حکومت سیاسی ندارد کما اینکه ادیانی هستند مثل هندوئیسم که نظام طبقاتی در دین خود دارند ولی در مرحله ی اجرا حکومت سیاسی متفاوتی با نظام عقیدتی خود دارند
به نظر من بیشتر این چیزی که در این بحث نیاز به تبین دارد اینست که
?اصلا آیا واقعا اسلام یک دین اجتماعی به ما هو اجتماعیست یا صرفا اجتماع ابزاری برای رشد فرد هست؟
?آیا آیات و روایاتی که بر روابط انسانی است دلالت میکنند صرفا از همین جهت(توجه به رشد فردیست) یا رشد و تعالی اجتماع بعنوان یه مجموعه اشخاص هدف هست؟
? مهمتر از همه سعادت فرد مهم هست یا اجتماع و آیا می‌شود یکی را قربانی دیگری کرد یا خیر؟

#یادداشت
#حمیدرضاشب_بویی
#مشخصات_اسلام
#یادداشت_109
#جلسه_341
#شریعت_سمحه_و_سهله

اگر قواعد برخواسته از دین الهی را فطری بدانیم، قاعده سمحه و سهله را می توان قاعده ای هم‌آهنگ با تکوین و ملائم با فطرت بشری دانست؛ لذا در زمان حضور پیامبر ختمی قطعا دریافت احکام و شرعیت طبق این قاعده، دریافتی تکوینی است و نفس بشر بسیار همراه است.

اما می بینیم در عصر حاضر که بسیاری از پیچیدگی ها را جهل تئوریزه شده بشر به آن دامن زده و خلق کرده است دیگر نمی توان توقع داشت سمحه و سهله هم‌آهنگ با فطرت بشری نواخته شود زیرا موانعی از پیچیدگی ها شریعت را برای عبور از آن وارد وادی می کند که با طراحی قطعا پیچیده تر می بایست این موانع را دور زده یا از میان بردارد تا بتواند به بشر همان قواعد فطری را عرضه کند.

سوال این است که از این دست قواعد راهبردی را می بایست در هر عصری چگونه ترجمه کنیم؟
آیا می توان تمامی قواعد دست ساخته بشر که قطعا در تکوین دست برده و روزگار تعاملی خودش را پیچیده کرده است نادیده بگیریم؟

#یادداشت
#مشخصات_اسلام

#حامد_خواجه
#یادداشت_125
#جلسه_341

بسم الله الرحمن الرحیم

⭕️سهله و سمحه در فقه

سهله و سمحه بودن شریعت اسلام، یکی از مشخصاتی است می‌توان از آن به عنوان گذرگاهی که البته بسیار حساس و خطرناک است، برای سنجش فهم دینی استفاده کرد. اگر فهمی از دین داشته‌ایم که سازگاری با سهله و سمحه ندارد، باید در فهم خود تجدید نظر کنیم.

برای وارد کردن سهله و سمحه در فقه باید این مشخصه را به یک قاعده‌ی فقهی تبدیل شود و به اثبات حجیت آن پرداخته شود. البته قبل از آن لازم است بررسی شود که سهله و سمحه در قواعد فقهی موجود آمده است یا نه؟
اولین قواعدی که به ذهن خواهد رسید، قاعده‌ی لاضرر و قاعده‌ی لاحرج است. یک نکته‌ای که خوب است در این قسمت مورد توجه قرار گیرد این است که آیا این دو قاعده یکی هستند یا نه؟ اکثر فقها این دو قاعده را متفاوت از همدیگر می‌دانند ولی در مقام کاربرد، کاربرد این دو قاعده را یکسان می‌دانند. استفاده از قاعده‌ی لاضرر و لاحرج در بین فقیهان رواج داشته و دارد ولی از قاعده سهله و سمحه، استفاده‌ای نشده است و کمتر مورد توجه بوده است ولی میتوان در همین قاعده‌ی لاضرر و قاعده‌ی لاحرج، روح قاعده‌ی سهله و سمحه را دید. لذا نمی‌توان به راحتی گفت که در فقه از سهله و سمحه بودن شریعت استفاده نمی‌شود و مدنظر فقها قرار نمی‌گیرد.
البته برای روشن شدن این بحث، لازم است که مراد از سهله و سمحه را هم روشن کنیم، اینکه می‌گوییم شریعت سهله است یعنی چه؟ یعنی مقابله با رهبانیت دارد و زندگی‌گرا است؟ یعنی در مقایسه با دیگر ادیان و مکاتب آسان‌گرفته است؟ به‌ازای ثمرات این شریعت و یا به‌ازای حق الهی مقابل آن آسان است؟
در فقه بیشتر بر سمحه بودن شریعت تاکید می‌شود و سهله بودن آن کمتر مورد توجه است، مثلا اگر معنای سهله بودن شریعت، زندگی‌گرایی شریعت باشد، باید در مباحثات فقهی و در استنباطات فقهی، جایی برای زندگی و زندگی‌گرایی هم در نظر گرفته شود، که در ظاهر چنین چیزی دیده نمی‌شود.

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#شریعت
#سهل
#پارادوکس
#محمد_هادی_جوهری
#یادداشت_117
#جلسه_341

?پارادوکس شریعت سهل?

یکی از ادعاهایی که اندیشمندان اسلامی براساس روایت حضرت رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم می کنند. این است که اسلام دین سمحه و سهله است. از طرف دیگر اندیشمندان اسلامی این ادعا را در باب اسلام زیاد مطرح کرده اند که پر شریعت ترین دین، اسلام می باشد کما اینکه برخی گفته اند که دین یهودیت مجموعا 600 فرع فقهی دارد اما در اسلام آن هم با وجود فقه اخص فقط برای نماز بیش از 2000 فرع فقهی وجود دارد. چیزی که در این جا مطرح می شود این است که آیا این خود وصف شریعت سهل یک پاردوکس نیست؟
اسلامی که به پر شریعتی مشهور هست چگونه می تواند شریعتش سهل باشد؟ پر شریعتی خود دلیلی بر سخت گیری و حساسیت بالاست. چرا که مکلف باید برای اکثریت اعمال و رفتار خودش در پی حکم شرعی باشد و این یعنی تکلف و سختی.
اگر نتوانیم مراد از سهل و سمحه بودن اسلام را معین کنیم، شاید اسلام متهم به پارادوکس شریعت سهل دچار شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت
#مشخصات_اسلام
#مرتضی_قربانی
#یادداشت_48
#جلسه_341

?سهولت در طریقت

هدف از خلقت انسان بندگی و رسیدن به حقیقت توحید است.
همه ادیان برای چنین غایتی نازل شده‌اند و با توجه به استعدادشان به مرتبه‌ی خاصی از توحید وصول یافته‌اند.

به جهت صیرورت عقول و ارتقا پیدا کردن نیازها و استعداد‌های بشر در هر عصری، دینی متناسب با آن فرستاده شده است. که شریعت محمدی ص روزی امت ما شده است.
یکی از ویژگی های دین اسلام سهله بودن آن است.
معنای آن این است که به صورت خیلی عادی و زندگی‌گرا تدریجا انسان را به عبودیت و حقیقت می‌رساند.

این برنامه سلوکی طوری است که با گرایش‌های ذاتی انسان تعارضی ندارد و سوار بر میل باطنی انسان، او را به توحید می‌‌رساند. خیلی عادی و در بستر یک زندگی با نشاط و مفرح.

شاید در یک تحلیلی به توان گفت که امت خاتم ص به خاطر استعدادی که دارد دیگر لازم نیست به سختی و مشقت به توحید برسد و در بستر یک برنامه نرم و روان، امکان وصول به توحید برایش فراهم شده است.
این اقتضا در امم سابق نبوده است. لذا رهبانیت و سکوت طولانی یکی از دستورات سلوکی برای رسیدن به توحید بوده است.
و‌‌‌…

بسم الله الرحمن الرحیم
#یادداشت
#مصطفی_امیدی
#یادداشت_59
#جلسه_341
#شریعت_سهل_و_سمحه
دین اسلام در مقایسه با ادیان دیگر به معنای کلمه دین آسانی هست تا آنجا که دین یهود به واسطه حلال های زیاد در دین اسلام به نبوت رسول اکرم و دینش شک کردند شاید برای ما ملموس نباشد ولی وقتی در مقایسه با سایر ادیان بسنجیم به این نکته پی می‌بریم مثلا اکثر عرفای طی طریق کرده یکی از مهمترین راهکارها برای کسب مدارج بالای عرفانی را نماز اول وقت می‌دانستند و حتی تا آنجا که حتی نماز بدون حضور قلب را هم مفید کسب معرفت می‌دانستند حالا مقایسه کنید با موارد زیر در ادیان مختلف:
مثلا نظام طبقاتی در هندوئیسم وقتی که شما به در یک خانواده هندو متولد می‌شوید یک شناسنامه همراه شناسه خود دارید که نشان دهنده ی طبقه شماست مثلا اگر در طبقه پیشه ور به دنیا بیایید نمی‌توانید حاکم یا حتی روحانی شوید و باید به همان مشاغل تعریف شده برای طبقه خود بسنده کنید و منتظر تناسخ و زندگی آینده خود باشید این زمانی بد تر میشود که شما حاصل ازدواج دختر طبقه بالاتر با پسر طبقه ی پایین باشید این ازدواج که نامشروع تلقی می‌شود حاصلش بچه ای در طبقه بندی نجاسات میباشد. نجاسات لزوما برای گذران زندگی باید از تخلیه فاضلاب و سوزاندن اموات و سرقت از اموال اموات امرار معاش کنند و حتی سایه آنها نباید بر افراد عادی بیافتد.(مقایسه شود با محدودیت های ولد زنا)
یا مثلا در یکی از شاخه های دین هندو پوشیدن هرگونه لباس برای مردان در گرما و سرما جائز نیست یا بعنوان دیگر مثال در یکی دیگر از شاخه های هندوئیسم طی طریق جز از روزه مرگ ممکن نیست و افراد بعد از طی ریاضت هایی سخت در آخر برای رسیدن به موکشه ترک خوردن می‌کنند تا بمیرند(مقایسه شود با نماز اول وقت) از این دست احکام و مناسک در اکثر ادیان وجود دارد حال برخلاف آنها دینی آمده که نه رهبانیت کاتولیکی دارد نه ریاضت شرقی و جالب تر اینکه عرفای آن از طرق ساده به مدارجی بالاتر از تصور گذشتگان رسیده اند و این سهولت تحقیقا در بیت ادیان بی سابقه هست

ضمنا دوستان خورده نگیرند که نه خیر مسیحیت دین آسان تری هست اولا مسیحیت چه شاخه ارتدوکس ش چه شاخه کاتولیک اش با این چیزی که بین ما معروف هست متقاوت هست اونها به شدت احکام سختی دارند که یک نمونه ی معروفش همین ترک ازدواج در مسیحیت کاتولیک هست
در ثانی مسیحیت هالیوودی حتی با مسیحیت آمریکایی هم زمین تا آسمون فرق میکنه چه برسه به مسیحیت پروتستان(که متفاوت از مسیحیت لوتری شده) و چه مسیحیت های با اصالت تر مثل ارتدوکس و کاتولیک
یهودیت هم که نیاز به توضیح نیست

[در پاسخ به عقیل رضانسب]
#يادداشت
#مشخصات_اسلام
#عقيل_رضانسب
#يادداشت_259
#جلسه_341

? شریعت سهله سمحه در روایات

روایاتی که در مورد این بحث مطرح است موارد زیر است:

1️⃣ عدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: جَاءَتِ امْرَأَةُ عُثْمَانَ بْنِ مَظْعُونٍ إِلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ عُثْمَانَ يَصُومُ النَّهَارَ وَ يَقُومُ اللَّيْلَ فَخَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ ص مُغْضَباً يَحْمِلُ نَعْلَيْهِ حَتَّى جَاءَ إِلَى عُثْمَانَ فَوَجَدَهُ يُصَلِّي فَانْصَرَفَ عُثْمَانُ حِينَ رَأَى رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَالَ لَهُ يَا عُثْمَانُ لَمْ يُرْسِلْنِي اللَّهُ تَعَالَى بِالرَّهْبَانِيَّةِ وَ لَكِنْ بَعَثَنِي بِالْحَنِيفِيَّةِ السَّهْلَةِ السَّمْحَةِ أَصُومُ وَ أُصَلِّي وَ أَلْمِسُ أَهْلِي فَمَنْ أَحَبَّ فِطْرَتِي فَلْيَسْتَنَّ بِسُنَّتِي وَ مِنْ سُنَّتِيَ النِّكَاحُ.
الكافي (ط – الإسلامية) / ج‏5 / 494 – من لا يحضره الفقيه / ج‏1 / 12
? روایت به لحاظ سندی خوب است، می شود صحیح السند محسوب شود.

2️⃣ و سُئِلَ عَلِيٌّ ع- أَ يُتَوَضَّأُ مِنْ فَضْلِ وَضُوءِ جَمَاعَةِ الْمُسْلِمِينَ أَحَبُّ إِلَيْكَ أَوْ يُتَوَضَّأُ مِنْ رَكْوٍ أَبْيَضَ مُخَمَّرٍ فَقَالَ لَا بَلْ مِنْ فَضْلِ وَضُوءِ جَمَاعَةِ الْمُسْلِمِينَ فَإِنَّ أَحَبَّ دِينِكُمْ إِلَى اللَّهِ الْحَنِيفِيَّةُ السَّمْحَةُ السَّهْلَةُ.
من لا يحضره الفقيه، ج‏1، ص: 12 / وسائل الشيعة، ج‏1، ص: 210

?به جز این دو روایت متن دیگری در متون اصلی ظاهرا وجود ندارد، روایت اول که روایت اصلی است به دلیل اینکه به لحاظ سندی قوت بیشتری دارد (روایت دوم ضعیف است) از نظر دلالت در بستر یک داستان رخ داده است که کاملاً معنای آن را جهت دارد می کند، اینکه زین عثمان بن مظعون به شکایت نزد رسول اکرم ص رفت، اینکه در تذکری که پیامبر به عثمان دارد هم در تفسیر سهله و سمحه بودن دین بحث ارتباط با همسر را آن هم با واژه أَلْمِسُ أَهْلِي که به معنای روابط زناشویی است می آورد و هم بعد در یک تأکیدی ویژه می فرمایند «فَمَنْ أَحَبَّ فِطْرَتِي فَلْيَسْتَنَّ بِسُنَّتِي» و یکی از سنت های خودشان را اختصاص به ذکر می کنند: «وَ مِنْ سُنَّتِيَ النِّكَاحُ» نشان دهنده این است که عثمان بن مظعون چنان مشغول عبادت شد که از خانواده خود دوری می کرده است و همین باعث شکایت زن او شد؛ همانطور که اولین ذکر نبی اکرم ص هم به او این است که «لَمْ يُرْسِلْنِي اللَّهُ تَعَالَى بِالرَّهْبَانِيَّةِ» و این نکته نشان می دهد که شریعت سهله و سمحه ویژگی شریعت است، یعنی مجموع احکام این صفت را دارند، و لذا نباید پا را فراتر از همین احکامی که آمده است گذاشت و عبادات جدیدی به شکل بدعت در دین خدا وارد کرد.

روایت دوم نیز بین دو امر مباح سهل تر را انتخاب کرده است، یعنی آبی که مسلمان با آن وضو گرفته است و به مقدار گرفتن وضو از آن باقی مانده است و آبی تمیز از ظرفی مناسب؛ هر دو امر مباح هستند لذا نمی شود دلالتی برای امور واجب و حرام داشته باشد.

? در جمعبندی از این دو روایت می توان گفت که روایت در مقام جلوگیری از بدعت گذاری در بخش عبادات دین است و نهایت در میان دو امر مباح دستور به امر سهل تر را می دهد، لذا نه تنها این سهل گیری دارای دامنه وسعی است که بتواند باعث سکولار شدن فقه شود، این قاعده با این فضای معنایی اتفاقا مقابل روحیه متشرعین ایستاده است و آن ها را از افراط در امور عبادی و حساسیت به امور جزئی منع می کند، نه اینکه بخواهد تقویت کننده فضای روشنفکری باشد که دین اسلام کلاً فضا را به گونه ای سهل می گیرد که می توان با این قاعده به جنگ شریعت اسلامی رفت.

❇️ محتوای سهله و سمحه بودن دین در روایات #اهل_سنت نیز وجود دارد، در کتب اصلی اهل سنت یک باب به خود اختصاص داده با عنوان «باب الدِّينُ يُسْرٌ»
صحيح البخاري (1/ 16) سنن النسائي (8/ 121)

وَقَوْلُ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَحَبُّ الدِّينِ إِلَى اللَّهِ الحَنِيفِيَّةُ السَّمْحَةُ»
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِنَّ الدِّينَ يُسْرٌ، وَلَنْ يُشَادَّ الدِّينَ أَحَدٌ إِلَّا غَلَبَهُ، فَسَدِّدُوا وَقَارِبُوا، وَأَبْشِرُوا، وَاسْتَعِينُوا بِالْغَدْوَةِ وَالرَّوْحَةِ وَشَيْءٍ مِنَ الدُّلْجَةِ»
صحيح البخاري (1/ 16)

وَقَالَ – عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ -: «بُعِثْتُ بِالْحَنِيفِيَّةِ السَّهْلَةِ السَّمْحَةِ وَلَمْ أُبْعَثْ بِالرَّهْبَانِيَّةِ الصَّعْبَةِ»
الاختيار لتعليل المختار (4/ 181)

در فضای روایات اهل سنت هم این سهله بودن مقابل رهبانیت گرفته شده است.
.جالبه که زن عثمان بن مظعون که روایتی که در شریعت سهله سمحه داریم حاصل سؤال پرسیدن و شاکی شدن ایشان از شوهرش است بعداً مصداق آیه 50 سوره احزاب میشه که حکم اختصاصی هبه کردن زن مر خود را به نبی است.
َ اِمْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهٰا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرٰادَ اَلنَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهٰا خٰالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ اَلْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنٰا مٰا فَرَضْنٰا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوٰاجِهِمْ وَ مٰا مَلَكَتْ أَيْمٰانُهُمْ لِكَيْلاٰ يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كٰانَ اَللّٰهُ غَفُوراً رَحِيماً ﴿الأحزاب‏، 50﴾

عثمان بن مظعون جزو مسلمانان هجرت کننده به حبشه بود. ایشان سال دوم هجری از دنیا رفت و نخستین مهاجر دفن شده در بقیع است.
زن او به نام خولة بنت حکیم انصاری به نقل طبری بعد از رحلت حضرت خدیجه ایشون پیشنهاد ازدواج با عایشه و سوده را به پیامبر داد.
.

#یادداشت_مشخصات_اسلام
#محمد_صحرایی
#یادداشت_96
#جلسه_341
#برخی_مظاهرشریعت_سهل و سمحه در قران مبتنی بر فرمایشات علامه در المیزان

ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه ، نكفر عنكم سيئاتكم : اگر از گناهان كبيره اجتناب كنيد، گناهان صغيره شما را محو مى كنيم
و نيز فرموده :ان اللّه لا يغفر ان يشرك به ، و يغفر مادون ذلك لمن يشاء: خدا اين گناه را نمى آمرزد كه بوى شرك بورزند، و گناهان پائينتر از آنرا از هر كس ‍ بخواهد مى آمرزد و اين آيه بطور مسلم در غير مورد ايمان و توبه است ، براى اينكه ايمان و توبه شرك قبلى راهم جبران نموده ، آنرا مانند ساير گناهان مشمول آمرزش خدا مى كند.

اولئك يوتون اجرهم مرتين: اينان اجرشان دو برابر داده ميشود
و نيز فرموده : من جاء بالحسنه ، فله عشر امثالها: هر كس كار نيكى كند، ده برابر مثل آنرا خواهد داشت.
و نيز همانطور كه ميتواند عملى را با عملى ديگر مبدل نموده ، و نيز عملى اندك را بسيار كند، همچنين ميتواند عملى را كه معدوم بوده ، موجود سازد، كه در اين باره فرموده : و الذين آمنوا و اتبعتهم ذريتهم بايمان ، الحقنا بهم ذريتهم ، و ما التناهم من عملهم من شى ء، كل امرء بما كسب رهين:
كسانيكه ايمان آوردند، و ذريه شان نيز از ايشان پيروى نموده ، ايمان آوردند، ما ذريه شانرا بايشان ملحق مى كنيم ، و ايشانرا از هيچيك از اعمالى كه كردند محروم و بى بهره نمى سازيم ، كه هر مردى در گرو عملى است كه كرده و اين همان لحوق و الحاق است ، و مثلا كسانيكه عمل آباء نداشته اند را داراى عمل مى كند.