#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#ایمان_نیک_گفتار
#یادداشت_4
#جلسه_108

همخواني و همنوايي انسان با جهان پیرامونش را می توان در دو معنا قرائت نمود:

1. همنوایی تکوینی: به این معنا که انسان چه بخواهد و چه نخواهد همانند سایر موجودات در قوس صعود خود در حال حرکت به سمت خداوند است که «کل الیه راجعون». در یک نگاه می توان گفت که همه ی موجودات به سمت کمال در حرکت اند انسان نیز به ناچار همراه با کاروان هستی به کمال خودش خواهد رسید، چه کمال در مسیر نار و چه کمال در مسیر جنت.

2. هنوایی تشریعی: علاوه بر حرکت تکوینی که در بین همه ی موجودات مشترک است، انسان از حرکتی دیگر که فقط مختص به اوست برخوردار می باشد و آن حرکت ارادی و انتخابی اوست. انسان باید از قوه به فعل حرکت کند اما جهت فعلیت ها را خودش باید مشخص کند، یعنی حرکتی دیگر بر روی حرکتش. اینجاست که ماجرای کفر و ایمان و سعادت و شقاوت معنا پیدا می کند. به همین دلیل هیچ موجودی مانند انسان از تنوع برخوردار نیست:

« انسان یک موجود عجیبی است. در جمیع طبقات موجودات و مخلوقات باری تعالی، هیچ موجودی مثل انسان نیست. اعجوبه ای است که از او یک موجود الهی ملکوتی ساخته می شود و یک موجود جهنمی شیطانی هم ساخته می شود. موجودات دیگر این طور نیستند. این طور نیست که این فاصله باشد بین فرد کامل و مابین فرد جهنمی ناقص. این از مختصات انسان است که حق تعالی او را با جمیع اوصاف و صفات مقدس خودش ایجاد کرده است و همه چیز در او هست. از این موجود، پیغمبر اکرم و سایر پیغمبرها محقق شده است و «ابوجهل» و سایر «ابوجهل ها» هم هست. و واسطه ما بین این دو تا هم «‏‏الی ما لایُعلم‏‏»‏ هست »
(صحیفه امام ج 13 ص285)

راز سعادت انسان این است که بتواند اراده ی خودش را با تکوین عالم هماهنگ کند و «راه فطری و طبیعی را به انتخاب بپیماید».

اینجا سوالاتی چند قابل طرح است:
1. معنای هماهنگ سازی اراده انسانی با فطرت و طبیعت چیست؟
2. اساسا اراده ی انسان چه ارتباطی با طبیعت دارد؟
3. چگونه هماهنگ سازی اراده با طبیعت باعث تکامل انسان می شود؟
4. و ….
.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#حمزه_وطن_فدا
#یادداشت_7
#جلسه_107
در رابطه با آیه تومنون ببعض الکتب و تکفرون ببعض ….

❓#سوال
چرا یک عده دچار این وضعیت “تومنون ببعض الکتب و تکفرون ببعض” میشوند؟ چرا دچار التقاط میشوند ، چرا بخشی از کتاب را معتقد و عامل میشوند و بخشی دیگر را به پشت سر می اندازند.

⭕️ #جواب
قرآن خود در آیه بعد به این سوال پاسخ میدهد و چهره این افراد را بیشتر اشکار میسازد:
أُوْلَئكَ الَّذِينَ اشْترََوُاْ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا بِالاَْخِرَةِ فَلَا يخَُفَّفُ عَنهُْمُ الْعَذَابُ وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ(86)

اینها همان اهل دنیا هستند که آخرت را به دنیا فروخته اند
آنها که به ظاهر دین دارند اما از دین نه اطاعت و رضایت الهی ، نه نجات در دنیا و آخرت، نه عبودیت و بندگی، بلکه دنیا را میخواهند، خود را میخواهند و لذا هر جا قرآن با هوای آن ها همخوان بود آن را میپذیرند و هر جا مخالف هوای ایشان بود آن را به پشت می اندازند.
یعنی حتی ایمانشان به آن ایاتی که ایمان دارند یا خود را مومن به آن معرفی میکنند هم نه ایمانی است بر اساس عبودیت بلکه کاملا بر اساس #منافع است ، اما گویی خود این #منافع ایجاب میکند در جامعه دین دار یکسره خود را خارج از دین و انضباط دینی معرفی نکنند بلکه یا ویرایش دین را پیشه خود سازند یا به انتخاب گری در مفاد کتاب دست بزنند و میگویند نومن ببعض

❓#سوال
با این اوصاف ایا استناد مولف در این سرفصل به این ایات درست است؟

⭕️ #جواب

▫️با توجه به مفهومی که مولف در این سر فصل به دنبال ان هستند که عبارت از فاصله ذهن و عمل است،
اگر منظور ایمان توحیدی و عمل غیر توحیدی باشد نمیتوان به این ایه استناد کرد.
چرا که انجا که هم دیگر را به قتل میرسانند نه این گونه است که ایمانشان به چیزی است و عملشان به سویی دیگر میرود.

▫️اما اگر منظور ذهن غیر توحیدی و عمل توحیدی باشد شاید بتوان استنادی را تصویر کرد
چرا که ان وقت که اسرایشان را به فدیه آزاد میکنند و عملی را مطابق کتاب انجام میدهند هم نه به ان جهت است که به مفاد کتاب ایمان دارند بلکه به جهت #منافعی است که در این عمل هست و آن ها را #منافقانه به تمسک به ان ایات وا میدارد.

در رابطه با آیه تومنون ببعض الکتب و تکفرون ببعض ….

شأن نزول و تفسیر اجمالی آیه مورد بحث :
تفسیر #نور / محسن #قرائتی / ج1ص153

➖خداوند در اين آيه، بنى اسرائيل را سرزنش مى‏كند كه على رغم پيمان و ميثاقى كه داشتيد، همديگر را كشتيد و يكديگر را از سرزمين‏هايتان بيرون كرديد. شما موظّف بوديد يك جامعه‏ى متّحد بر اساس روابط صحيح خانوادگى و رسيدگى به محرومان تشكيل دهيد، ولى به جاى آن در گناه و تجاوز به حقوق ديگران، يكديگر را يارى و حمايت نموديد و در جامعه، هرج و مرج و تفرقه و خونريزى را رواج داديد. با حمايت شما، حاكمان ظالم جرأت قتل و تبعيد پيدا كردند و عجيب اينكه شما به حكم تورات، اگر در اين درگيرى‏ها اسيرى داشته باشيد با پرداخت فديه آزادش مى‏نماييد، در حالى كه حكم تورات را در تحريم قتل و تبعيد، گوش نمى‏دهيد.
حاضريد همديگر را بدست خود بكشيد، ولى حاضر نيستيد اسير يكديگر باشيد! اگر اسارت توهين است، كشتن از آن بدتر است،
و اگر فديه دادن و آزاد كردن اسيران، فرمان تورات است، نهى از قتل و تبعيد هم فرمان خداوند است! آرى،
➖شما تسليم فرمان خداوند نيستيد، بلكه آيات الهى را هر جا مطابق ميل و سليقه‏ى خودتان باشد مى‏پذيريد و هر كجا نباشد، زير بار نمى‏رويد.
اين آيه نسبت به خطر #التقاط، هشدار مى‏دهد كه چگونه افرادى بخشى از دين را مى‏پذيرند و قسمت ديگر آن را رها مى‏كنند. مسلمانانى كه به #احكام_فردى عمل مى‏كنند، ولى نسبت به #مسائل_اجتماعى بى‏تفاوتند، بايد در انتظار خوارى و ذلّت دنيا و عذاب قيامت باشند. اى بسا كسانى كه شرايط و احكام نماز و روزه را مراعات مى‏كنند، ولى در شرايط و وظايف حاكم و حكومت، متعهّد نيستند.
.

در رابطه با آیه تومنون ببعض الکتب و تکفرون ببعض ….

❗️#ادعا
در این متن در پاسخ به پرسش از چرایی #خزی در دنیا نسبت به کسانی که به بعض کتاب ایمان آورده اند ، ادعا شده است که حالت نومن ببعض و نکفر ببعض در جامعه به معنای آشفتگی گفتمانی است و این اشفتگی گفتمانی ، جامعه را به سرگردانی و سکون و در نیتیجه به خواری میرساند.

⭕️جواب:
اما با دقتی بیشتر به نظرم آمد این برداشت از آیه اساسا درست نیست

آیه نمیگوید که بخشی از یک جامعه به آیاتی ایمان دارد و بخشی دیگر به ایاتی دیگر
بحث سر پاره های گوناگون یک جامعه نیست ، آیه درباره دو فاعل یا دو نیروی متضاد در جامعه صحبت نمی کند که هر یک به ایاتی تمسک کرده اند و لذا هر یک جامعه را به سمتی میکشند
بلکه بحث سر این است که خود یک جامعه در عین حال که به ایاتی معتقد است از ایات دیگری صرف نظر میکند
بحث سر یک فاعل و یک جامعه است که به بخشی از ایات تمسک میکند و بخشی دیگر را رها میکند .

میگوید جامعه یا شخصی که به برخی آیات اعتقاد دارد و عمل میکند و به برخی ایات اعتقاد ندارد و عمل نمی کند دچار خزی در دنیا و عذاب اخرت میشود.

لذا باید بیشتر این بحث را ذیل بحث #التقاط و #اندیشه_التقاطی و خسارات التقاط فهم و تبیین نمود

از این رو این سوال کماکان باقی است که چرا جامعه ای که موصوف به وصف تومنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض است چرا دچار خزی دنیوی میشود؟

❓یکی از سوالات که ذهن را به خود مشغول میکند این است چرا در حالت نومن ببعض و نکفر ببعض باید دچار #خزی در دنیا و آخرت گردید
عذاب آخرت روشن است اما خزی در دنیا با چه تحلیلی رخ میدهد؟

?جدا از بحث و توجه تفسیری که ذیل این آیه باید داشت
به نظر میرسد از زاویه جامعه شناختی میتوان این خزی را این گونه تحلیل نمود که :
اساسا جامعه ای که دچار آشفتگی نظری باشد ، دچار #اشفتگی_گفتمانی باشد ، جامعه ای پاره پاره خواهد شد که هر سمت جامعه به سویی کشیده خواهد شد و این نا همسویی و خنثی سازی بردارهای اجتماعی جامعه را به سکون و ایستایی خواهد کشید. جامعه ای که میان راه های متضاد سرگردان میشود.

?همان طور که در شخصیت فردی انسانی ، مادامیکه کل دین مورد نظر قرار نگیرد ثمرات دین داری ظهور نخواهد کرد.

فردی که هم اهل نماز و روزه و دیانت است هم به وقتش اهل فرار از جهاد یا دچار تنبلی و رخوت و شهوت است
فردی که هم اهل رانت و سوء استفاده است هم اهل دعا و انفاق و خیرات
هم دل در گرو محبت امام حسین دارد هم نمیتواند از جذابیت های زندگی و توسعه با مدل بنی امیه دل بکند
این فرد و این جامعه روی صلاح را نخواهد دید
چون در هیچ یک از دو طرف نمیتواند حرکت کند
نه یک امام حسینی کامل است که دل از دنیا بشوید و یکباره رو به سوی حیات ایثاری بکند
نه میتواند وارد یک زندگی یزیدی گرگی شود و در آن خود را کامل کند

?و لذا در مقام دنیوی چه بسا از جوامعی که دچار کفر محض هستند عقب بیفتد چون آنها اگر چه کافر ولی در کفر خود دارای وحدت و انسجامند و انسجام و انتظام به عنوان یکی از نوامیس هستی ، اثرات خود را در مانایی و ثمر دهی نشان خواهد داد.

▪️#موید:
حضرت امام پیشرفت ایران را جدا از کلمه توحید ، متکی به وحدت کلمه میدانستند و آن را رمز بقای این انقلاب معرفی میکردند.

▪️#تجویز:
اگر ایران میخواهد روی پیشرفت و حرکت را به خود ببیند باید از این حالت دو گانگی و چند گانگی شدید در مقام توصیف و تجویز خارج شود.
این حالت که رهبری یک چیز میگوید و رییس جمهور چیز دیگر
روحانیت یک چیز میگوید روشنفکری چیز دیگر
بخشی از مردم چیزی بگویند و بخشی دیگر چیزی دیگر
ما را در وضعیت چه کنم چه کنم نگه خواهد داشت
چیزی شبیه #چهارراه_سرگردان

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_8
#جلسه_107

بسمه تعالی

? پرده دوم: گفتگوی مناظره طور آ.حکیم و امام ره

یک مناظره معروفی پیش از انقلاب اسلامی بین آ.حکیم و امام خمینی ره صورت گرفته است که میتوانید اینجا  مشاهده فرمایید.

الغرض اینکه میتوان این دو دست فرمان را دو دست فرمانی که به لحاظ ذائقه راهبردی متفاوت هستند دانست میتوان هم به دیدگاههای بنیادین نظیر همین مقوله فطرت برگرداند:

آن بخش از مناظره که به بحث مربوط است را در ادامه می آورم:

آیت‌الله حکیم (ره): بلی آن طور که شما می‌گویید صحیح است، ولی راه ایستادگی و مقاومت با آن‌ها آن طور که شما اقدام کردید درست نبود. چون ما که سلاح و قدرت نداریم. سلاح و قدرت ما همین مردم هستند. این‌ها هم حرکتشان از طرف باد است (یعنی با باد می‌آیند و با باد می‌روند.). ما تجاربی از انقلاب ۱۹۲۰ عراق داریم و می‌دانیم که چگونه با ما انگلیسی‌ها رفتار کردند و نتیجه قیام و انقلاب ما به کجا منتهی شد. خیلی محتاطانه باید حرکت کرد و به اندک غفلت ممکن است مسلمان‌ها ذلیل و نابود گردند؛ و من خود را در مقابل این مسائل مسئول می‌دانم. بعضی از قضایا را که شما بیان کردید ما تحقیق کردیم آن طور نیست.

امام خمینی(ره): البته من بدون تحقیق و تتبع اقدام نکردم و من مدارک مستدل دارم.

آیت‌الله حکیم (ره): وانگهی چه می‌شود کرد چه اثر دارد؟

امام خمینی(ره): قطعاً اثر دارد. ما با همین قیام تصمیمات خطرناک دولت را متوقف کردیم، چطور اثر ندارد اگر علما اتحاد داشته باشند قطعاً موثر است.

آیت‌الله حکیم (ره): اگر احتمال عقلایی نیز داشته باشد و از طریق عقلایی اقدام شود خوب است.

امام خمینی(ره): قطعاً تأثیر دارد چنانچه اثر هم دیدیم و منظور ما از اقدام، اقدام عاقلانه است و اقدام غیر عاقلانه اصلاً مورد بحث نیست. مقصود اقدام علما و عقلای ملت است.

آیت‌الله حکیم (ره): اقدام حاد کنیم مردم از ما تبعیت نمی‌کنند، آن‌ها برای دین سینه چاک نمی‌کنند.

امام خمینی(ره): چطور مردم دروغ می‌گویند، این مردم جان دادند، زجر دیدند، حبس کشیدند، تبعید شدند، اموالشان به غارت رفت. چطور مردم بقال و عطار سرمحل که سینه جلو گلوله دارند دروغ می‌گویند؟

آیت‌الله حکیم (ره): تبعیت نمی‌کنند، مرید اغراض مادیه هستند.

امام خمینی(ره): عرض کردم که مردم در پانزده خرداد جوانمردی و صداقت خود را نشان دادند.

آیت‌الله حکیم (ره): اگر قیام کنیم و خونی از بینی کسی بریزد، سر و صدایی بشود مردم به ما ناسزا می‌گویند و سر و صدا راه می‌اندازند.

امام خمینی(ره): ما که قیام کردیم از احدی به جز مزید احترام و سلام و دست‌بوسی ندیدیم و هر که کوتاهی کرد حرف سرد شنید و مورد بی‌ارادتی مردم واقع شد. در تبعید ترکیه، به یکی از دهات ترکیه اسمش یادم نیست رفتم اهالی آن ده گفتند: وقتی آتاتورک مشغول عملیات ضد دینی خود شد علمای ترکیه جمع شدند و به اتفاق مشغول فعالیت علیه تصمیمات آتاتورک شدند، آتاتورک ده را محاصره و چهل نفر از علمای ترکیه به قتل رسانید. من شرمنده شدم. پیش خود فکر کردم که آن‌ها سنی می‌باشند، وقتی خطر را به دین اسلام نزدیک می‌بینند، چهل نفر کشته می‌دهند، ولی علمای شیعه در این خطر عظیمی که [به] دیانتمان وارد آمده خون از دماغمان نیامد (نه از بینی من و نه شما و نه دیگری). واقعاً جای خجالت است.

❓واقعا هر بار که این گفتگوی مناظره طور را میخوانم برای من ابعاد تازه ای دارد. وانگهی پرسش بنده آنست که به هر حال تا کجا میتوان به مردم امیدوار بود؟
❓بالاخره همین مردم به جناب روحانی رای دادند، همین مردم انتخابات هایی را رقم زدند که از دیدگاه دینی مطلوب نبود ما این را چگونه میخواهیم توضیح بدهیم؟

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#امید_فشندی
#یادداشت_7
#جلسه_107

چه در توحید و هم‌سوسازی ساحت اندیشه‌ی فرد با عرصه‌ی اقدام او، چه ساحت اندیشه‌ی اجتماعی (ذهنیت مشترکِ منتشر جمعی) با اقدامات جمعی (تجلی اراده‌ی جمعی در ساحت یک انقلاب نظام و ساختارها و قوانین کلان آن)، توجه به یک نکته مهم و راهبردی است:

لازمه‌ی وحدت و توحیدی‌شدن این نیست که هر گزاره‌ی اعتقادی و ایمانی را بخواهیم بی‌توجه به ظرفیت زمین و زمان تحقق آن و نسبت آن با سایر گزاره‌ها، به اقدام برسانیم، نه!

اعتقاد به درستی و حقانیت یک مکتب به‌معنای این نیست که موظفیم بی‌محابا تمام گزاره‌های تجویزی آن را در صحنه‌ی عینیت تحقق ببخشیم و اگر نبخشیم، نؤمن ببعض و نکفر ببعض خواهیم شد، نه!

دوگانه‌ی شورای نگهبان (که قوّه‌ی هم‌گام‌سازی طریقت نظام با شریعت اسلام است) و مجمع تشخیص مصلحت نظام (که قوه‌ی عاقله‌ی جمعی برای تشخیص مصالح عالیه‌ی طریقت نظام و توجیه عدم تطابق آن با شریعت است) دقیقا در همین افق قابل تقریر است.

اگرچه حضرت امام خمینی رحمةالله‌علیه، در عمل، دست‌فرمان حوزه را به سنّتی‌ها (آیةالله گلپایگانی) سپرد و شریعت‌بانی نظام را هم به شورای نگهبان (به دبیری آیةالله لطف‌الله صافی، داماد آیةالله گلپایگانی) داد؛ اما حکمِ به ترجیج رأی دوسوم نمایندگان مجلس شورا بر نظر شورای نگهبان در اوایل و سپس تأسیس مجمع تشخیص مصلحت، گواهی بر این چالش است که برای توحیدی‌سازی مردم و جامعه، نیاز به عقلانیت راهبردی خاصی داریم که لزوما از متن دروس حوزی و حتی گزاره‌های توحیدی درنمی‌آید.

دوگانه‌ی نهضت و نظام، انزواطلبی و وادادگی و بسیاری از دوگانه‌های دیگری که هنوز و پس از چهل‌سال در این کشور حل نشده، ریشه در همین چالش دارد.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#محمد_حسن_زاده
#یادداشت_6
#جلسه_107
با کمال احترام به برادر فشندی عزیز
لکن احساس میشود که مطلب مطرح شده در جلسه دقیق نیست. اصل مطلب این است که اتفاقا ذهنیت اشتباه را باید تغییر داد تا بر پایه ی آن عمل اشتباه شکل نگیرد. اساسا دین, یک مشت گزاره ی خشکِ بی روحِ منفک از زمان نیست که ما بگوییم در مقام عمل باید این مقتضیات در نظر گرفته شود. بلکه در دلِ گزاره های دینی این متغیر ها لحاظ شده است و اگر بدون آنها لحاظ کنیم دین را نفهمیدیم.
اساسا دین یعنی همین. یعنی همین دین حداکثری که تمام گزارهای خود را متناسب با ظرف تحققش میبیند. ذهنیتی که دین را منفک از اینها میبیند اشتباه میکند و دین را نفهمیده است.

همین دیدگاه باعث میشود که امام در بحث موسیقی بفرمایند فلان آهنگ اگر از رادیوی جمهوری اسلامی پخش شود حلال است ولی اگر همان آهنگ از رادیوی عربستان پخش شود حرام است.

این اندیشه ی فقهی پویا و اصیل است. این فقه طراز تمدنی است. باقی ذهنیات فقهی عقب مانده اند.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#ایمان_نیک_گفتار
#یادداشت_3
#جلسه_107

دوگانگی هستی و زندگی یا اندیشه و عمل را نمی توان صرفا معلول عدم اعتقاد و ایمان به توحید حقیقی دانست. زندگی در خلأ شکل نمی گیرد، انسان همواره تحت تأثیر ساختارها و اقتضائات اجتماع زندگی می کند و حیات او نمی تواند خالی از اراده های دیگران باشد و در اثر تراکم اراده هاست که فرهنگ و تمدن انسانی شکل می گیرد.
اگر اراده های انسانی در تاریخ بر اساس بینش توحیدی نبوده باشد به تدریج ما با فرهنگ و تمدن مشرکانه مواجه خواهیم شد. عصر امروز عصریست که فرهنگ مشکرانه ی بشری سخت تر شده و به شکل تمدن ظهور پیدا کرده است و این مسأله را برای دغدغه مندان به وجود آورده که به راستی راه برون رفت از این وضعیت چیست؟
چگونه می توان بود که دچار دوگانگی هستی و زندگی نشویم و حقیقتا موحدانه زندگی کنیم؟ اگر ملاک زندگی توحیدی نفی نظامات بشریست چگونه می توان دردل این نظامات زندگی کرد و آنها را نفی نمود؟ آیا زندگی ما در این بستر چیزی جز توسعه و بسط همان نظام مشرکانه نیست؟

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#سید_مصطفی_مدرس
#یادداشت_6
#جلسه_106

بیان رهبری در #بیانیه_گام_دوم
برای همه چیز میتوان طول عمر مفید و تاریخ مصرف فرض کرد، امّا شعارهای جهانی این انقلاب دینی از این قاعده مستثنا است؛ آنها هرگز بی‌مصرف و بی‌فایده نخواهند شد، زیرا فطرت بشر در همه‌ی عصرها با آن سرشته است.
آزادی،
اخلاق،
معنویت،
عدالت،
استقلال،
عزّت،
عقلانیّت،
برادری،
هیچ یک به یک نسل و یک جامعه مربوط نیست تا در دوره‌ای بدرخشد و در دوره‌ای دیگر افول کند. هرگز نمیتوان مردمی را تصوّر کرد که از این چشم‌اندازهای مبارک دل‌زده شوند. هرگاه دل‌زدگی پیش آمده، از روی‌گردانی مسئولان از این ارزشهای دینی بوده است و نه از پایبندی به آنها و کوشش برای تحقّق آنها.

?شعارهای فطری و جهانی و همیشگی انقلاب دینی ما: سخن نو ما

مفطور بودن بشر تمام اعصار با شعارهای انقلاب اسلامی

شعارهای انقلاب:
آزادی
اخلاق
معنویت
عدالت
استقلال
عزّت
عقلانیّت
برادری(اخوّت)

دل زدگی مردم از شعارهای فطری محال است
دل زدگی مردم از رویگردانی مسئولین از ارزشها بوده و نه از پایبندی به ارزشها و شعارها

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#حمیدرضاشب_بویی
#یادداشت_6
#جلسه_106

در بحث اشاره شد که حضرت امام می فرمایند:‌ «در فطريات احدى اختلاف ندارد، ولى نوعاً مردم غافل‏اند از اين‏كه با هم متفق‏ اند؛ و خود گمان اختلاف مى‏ نمايند» این جملات به این معناست که تا انسان از این گمان اشتباه خارج نگردد در مسیر اتحاد قرار نخواهیم گرفت، و اشاره شد که بهترین نوع تعامل با انسان ها را انبیا داشته اند زیرا سخن از انسان مکتوب که زبان فطرت است را بازگشوده اند و این سخنان برای همگی آشناست. در انتهای بحث سوال شد که اگر اینگونه بوده که لسان نبی، لسان فطرت است و هیچ اختلافی در آن نیست چرا لبیک به دعوت پیامبران به سختی شکل گرفته و ظلم به پیامبران و کشته شدنشان به دست اقوام خود و تاریخ گواه از این مسیر دیربازده است؟
رهبر انقلاب در تاریخ 6/6/96 در دیدار با طلاب حوزه های علمیه استان تهران، می فرمایند: «ساس کار دعوت انبیا، دعوت به توحید است؛ عقیده‌ی به توحید، یک پایه و استوانه‌ یا زمینه‌ی اساسیِ یک جهان‌بینی است که زندگی را میسازد. عقیده‌ی به توحید یعنی جامعه‌ی توحیدی به وجود آوردن، اگر این نبود، دشمنی‌های با انبیا هم به وجود نمی‌آمد. وَ کَذٰلِکَ جَعَلنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیٰطینَ‌ الاِنسِ‌ وَ الجِنِّ‌ یوحی بَعضُهُم اِلىٰ‌ بَعضٍ زُخرُفَ القَولِ غُرورًا؛ این دشمنی‌ها به‌خاطر این است که انبیا آمدند، شکل جامعه را مورد اعتراض و تعرّض خودشان قرار دادند؛ یک شکل جدید را، یک هندسه‌ی جدید را برای شیوه‌ی زندگی بشر ارائه کردند؛ انبیا موفّق شدند، انبیا توفیق پیدا کردند. همه‌ی انبیا حتّی آنهایی که به شهادت رسیدند، حتّی آنهایی که قومشان آنها را انکار کردند، بالاخره حرفشان سبز شد. شما نگاه کنید ببینید حرف حضرت نوح و حضرت هود و پیغمبرهای گوناگون که آن‌روز این‌همه دشمن داشت، امروز در دنیا خواستگاران و طلبکاران و علاقه‌مندان و مریدان بی‌شمار دارد. خب، پس این حرف زنده ماند، پیروز شد. آن‌روز با انکار مواجه شد امّا بعد بتدریج همین‌طور سلسله‌ی انبیا آمدند، حرف پیروز شد.»
به نظر می آید از نگاه رهبر انقلاب آنچه که در حرکت انبیا موفق به حساب می آید لبیک انسان کبیر به دعوت انبیا است و این دعوت از آنجا که به بلندای تاریخ سروده شده است میبایست لبیکش را به بلندای تاریخ شنید.

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان‌شناختی
#میرزا_علی_کرانی
#یادداشت_6
#جلسه_106

بسم الله الرحمن الرحیم

جا دارد فهرستی از گزاره های دینی که به صورت عرفی باورشان کرده ایم و اگر چنین نمی بود طوفان به پا میشد، تهیه کنیم و هر از گاهی آن را تکمیل کنیم.

برای اینکه در برخورد با همین فهرست نیز دچار ورود عرفی خاک خورده ی خودمان نشویم، روی هر عنوان حداقل سی ثانیه تامل کنیم و سعی کنیم با نگاهی ژرف تر به آن ها بنگریم.

فهرستی اولیه :
خدا / الله
پیامبر ( ناظر به مقوله ی پیامبری نه شخص پیغمبر اکرم ص)
دین
امام
عصمت
توبه / بازگشت
رحمت
نعمت
هدایت
ولایت / هم جبهگی / اتحاد /
یار / صحابی
عهد / پیمان / من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه / دعای عهد
حوائج الامام ع
اوامر الامام
حق / احقاق و تحقیق حق
باطل / تمزیق باطل
حجت ( به معنای حجت در پیشگاه خدا، نه ولی خدا )

#یادداشت
#روح_توحید_نفی_عبودیت_غیر_خدا
#توحید_از_دیدگاه_انسان_شناختی
#عقیل_رضانسب
#یادداشت_5
#جلسه_105

? و العمل الصالح یرفعه!
?اگر رفعت را به همین معنای مراحل درک گزاره های دینی که استاد صبح فرمودند بگیریم، نقش عمل همانطور که در یادداشت برادر محمد حسن زاده بود نقشی ویژه می شود، یعنی اینکه می گوییم کلم الطیب عقیده است و عمل صالح این عقیده را بالا می برد، تازه معنای خودش را پیدا می کند و از این فضای مبهمی که یعنی چه بالا می برد در می آید؛ عمل صالح فقط ابزار و وسیله بالا رفتن عقیده پاک نیست، بلکه عمل صالح سبب این می شود که درک ما از عقیده پاک نیز تعمیق بشود و از لایه های ابتدایی فهم به لایه های حس عقلی و سپس حس قلبی و شهود و تحقق کشیده می شود؛ یعنی عمل صالح نقش مهمی در ارتقای عقیده پاک دارد.

? دوگانه باور و عمل با توجه به مراحل درک گزاره های دینی
?با الگویی 7 گانه مراحل درک گزاره های دینی می شود گفت که هر چه گزاره دینی دارای سطح عمیق تری از ادراک باشد به سمت اتحاد بین باور و عمل پیش می رویم تا در مراحل شهود به نظر می رسد که به طور قطع به وحدت می رسند (یعنی فرد به نوعی از عصمت می رسد) اما هر چه درک گزاره دینی در سطح ابتدایی تری باشد امکان ایجاد این دوگانه بیشتر می شود یعنی امکان اینکه بر خلاف باور رفتار شود بیشتر می شود.

? زندگی دینی عامل به وحدت رسیدن سرزمین باور و عمل
?لذا به نظر می رسد که زندگی دینی بسیار پر اهمیت باشد و به هر میزان که زندگی انسان دینی تر باشد، چه در سطح شخصی چه خانوادگی و چه اجتماعی، فرد و خانواده و جامعه به سمت مراحل عمیق تری از درک گزاره های دینی حرکت کرده و از دو گانگی و شرک ناشی از جدایی باور و عمل نجات پیدا می کند.

? دولت اسلامی با کارگزاران فطری
?با توجه به بحث منازل سلوک به نظر می رسد اگر می خواهیم دولت اسلامی داشته باشیم باید تعداد زیادی از کارگزاران دولت اسلامی باید از مرتبه نفسی به در آمده باشند و به مرتبه قلبی رسیده باشند.

? جامعه اسلامی با مردمانی فطری
?به همین منوال اگر می خواهیم به جامعه اسلامی برسیم باید تعداد خوبی از مردم جامعه از مرتبه نفسی خارج شده باشند و به مرتبه قلبی رسیده باشند.

وه چه مسیر سختی در پیش داریم.